Pracownicze Plany 
Kapitałowe dla pracodawców

PPK to powszechny program systematycznego oszczędzania z przeznaczeniem na zaspokojenie potrzeb finansowych po osiągnięciu 60-tego roku życia. Środki gromadzone w ramach PPK są środkami prywatnymi.

Każdy podmiot zatrudniający zobowiązany jest do wyboru instytucji finansowej, z którą zawrze umowę o prowadzenie PPK dla swoich pracowników. W ramach programu zarówno pracownik, jak i pracodawca mają obowiązek dokonywania z własnych środków wpłat podstawowych oraz możliwość dokonywania wpłat dodatkowych. Pracownik może jednak zrezygnować z uczestnictwa w PPK.

Projekt ustawy wskazuje wprost, że środki gromadzone w ramach PPK mają stanowić prywatną własność uczestników PPK i podlegać dziedziczeniu.

Ustawa przewiduje kilka sytuacji, w których pracodawca nie może lub przy zaistnieniu określonych warunków nie musi uruchamiać programu PPK. Są to między innymi sytuacje wymienione poniżej.

• Pracodawca prowadzący PPE
  Nie musi uruchamiać PPK, jeśli w dniu, od którego stosuje się do niego ustawę, prowadzi w firmie Powszechny Plan Emerytalny (PPE) i odprowadza składki podstawowe w wysokości minimum 3,5% wynagrodzenia, a do PPE przystąpiło minimum 25% pracowników.
  Jeżeli zawrze umowy o zarządzanie i prowadzenie PPK, a następnie utworzy PPE ze składką podstawową w wysokości co najmniej 3,5% wynagrodzenia, to może, w porozumieniu z zakładową organizacją związkową, nie finansować wpłat podstawowych i dodatkowych do PPK za osoby, które przystąpiły do PPE.
• Mikroprzedsiębiorca
  Nie musi uruchamiać PPK, jeśli wszyscy jego pracownicy zadeklarują rezygnację z uczestnictwa w tym programie. Deklarację rezygnacji pracownicy muszą składać ponownie co 4 lata.
• Pracodawca jest osobą fizyczną
  W PPK nie będą mogły oszczędzać osoby prowadzące jednoosobową działalność gospodarczą.
  Obowiązku uruchamiania PPK nie ma również osoba, która zatrudnia inną osobę także nieprowadzącą działalności gospodarczej, albo jeśli obie osoby fizyczne prowadzą działalność, ale w innym zakresie niż ten, w którym jedna zatrudnia drugą.

Katalog osób zatrudnionych objętych PPK jest szeroki i obejmuje poniższe grupy, o ile te osoby podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym:

• pracownicy zatrudnieni na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru,
  mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę
• osoby fizyczne wykonujące pracę nakładczą, które ukończyły 18. rok życia
• członkowie rolniczych spółdzielni produkcyjnych lub spółdzielni kółek rolniczych
• osoby fizyczne, które ukończyły 18. rok życia, wykonujące pracę na podstawie umowy
  agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług
• członkowie rad nadzorczych wynagradzani z tytułu pełnienia tych funkcji.

W każdej chwili pracownik może zrezygnować z udziału w PPK: tuż po zatrudnieniu, zanim pracodawca zapisze go do programu, ale też gdy już to zrobi.

Aby zrezygnować, pracownik składa pracodawcy deklarację rezygnacji z dokonywania wpłat do PPK.

Pracodawca, zgodnie z ustawą, ma obowiązek co 4 lata ponownie zapisać do PPK pracownika, który z programu zrezygnował. Do 28 lutego 2023 r. pracodawca musi poinformować pracowników, którzy złożyli deklaracje rezygnacji, o planowanym wznowieniu wpłat. Jeśli pracownik ponownie nie złoży deklaracji rezygnacji, od 1 kwietnia 2023 roku pracodawca zacznie przekazywać wpłaty do PPK w jego imieniu.

Pracownik

Wpłata podstawowa po stronie pracownika to 2% wynagrodzenia, dodatkowa może wynieść do 2%.

Pracownicy uzyskujący wynagrodzenia na poziomie niższym niż 1,2 minimalnego wynagrodzenia za pracę mają możliwość dokonywania wpłat podstawowych w wysokości niższej niż 2% wynagrodzenia, jednak nie mniej niż 0,5% wynagrodzenia.

Pracodawca

Podstawowa wpłata po stronie pracodawcy to 1,5% wynagrodzenia pracownika, a wpłata dodatkowa do 2,5% wynagrodzenia. Wynagrodzenie pracownika rozumiane jest jako podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe.

Wpłata dodatkowa  będzie mogła być różnicowana dla poszczególnych grup pracowników ze względu na długość okresu zatrudnienia albo na podstawie postanowień regulaminu wynagrodzeń lub układu zbiorowego pracy.

Skarb Państwa

Jednorazowa wpłata powitalna na rzecz uczestnika: 250 zł. Dopłaty roczne (po spełnieniu określonych warunków): 240 zł.

Fundusze zdefiniowanej daty, zwane też funduszami cyklu życia to fundusze inwestycyjne, które dzięki specjalnej polityce inwestycyjnej ogranicza poziom ryzyka w miarę zbliżania się uczestnika do 60 r.ż. uczestnika PPK. Uczestnik inwestuje z jednym funduszem przez cały okres gromadzenia środków.

Wysokość kosztów zarządzania PPK została zapisana w ustawie na poziomie max. 0,6% aktywów netto funduszu lub subfunduszu w skali roku. 

Wynagrodzenie za zarządzanie może być pobierane przez instytucję finansową w wysokości nie wyższej niż 0,5% wartości aktywów netto funduszu w skali roku, w części przypadającej na PPK. W przypadku zakładów ubezpieczeń limit kosztów wynagrodzenia oraz udzielania ochrony ubezpieczeniowej ustalono na poziomie max. 0,5% od wartości aktywów netto funduszu inwestycyjnego.

Dodatkowo instytucja finansowa jest uprawniona do pobrania wynagrodzenia za osiągnięty wynik („success fee”) maksymalnie 0,1% wartości aktywów netto funduszu w skali roku pod warunkiem zrealizowania dodatniej stopy zwrotu, która dodatkowo nie będzie niższa od stopy referencyjnej.